Mijn verhaal.

 

Het begon allemaal in Den Haag anno 1962.

Ik kreeg van mijn vader een doos met een beginsetje van Märklin. Heel dol blij ging ik het uitleggen en mijn eerste schreden met modeltreinen was voor mij een feit.

Van lieverlee kwam er meer rails en in no-time liepen de treinen letterlijk door de kamers van mijn ouderlijk huis. U moet weten dat het een heel klein bovenwoning was waar je amper kon bewegen, dus u kunt wel nagaan wat er dus in die tijd zich daar afspeelde.

Mijn moeder zei dat dit niet zo langer kon en zei tegen mij vader “Weet je niet wat anders”. Zo gezegd, zo gedaan.

Mijn vader kocht een aantal latten en planken en onze eerste modelbaan was geboren. Wij maakten de modelbaan boven het bed van mijn ouders.

Na verloop van tijd zei mijn moeder dat ze bang was dat het ding naar beneden zou storten met als gevolg dat we het weer maar afgebroken hebben. Niet langer daarna kreeg mijn vader een klein ongelukje waardoor het feest niet meer door ging. We hebben toen alles in dozen gedaan en opgeborgen.

In die tijd keek ik er ook niet meer naar totdat ik op mij zelf ging wonen in 1979. Ik kreeg toen die doos met de treinen en toebehoren en hij zei, hier heb je het spul, je hebt nu een eigen ruimte waar je zelf een baan kunt bouwen.

Maar ik kon daar integendeel een baan bouwen. Het was een zolder van 7 x 4 meter en meer niet.

Niet veel later kreeg ik een aanbieding voor een flat in Rhenen. Daar naar toe verhuist, ging het weer kriebelen en had ik een kamer waar ik een modelbaan kon bouwen . Eenmaal het plan gemaakt te hebben diende zich plotseling een kind aan die dus die kamer kreeg.

Geeft niet, maar ik wilde toch een modelbaan. Na weer een plan gemaakt te hebben begon ik een frame te maken die deelbaar was en die ik ook nog tegen de muur kon opklappen.

Het heeft toen niet lang geduurd of ik kreeg weer een aanbieding voor een eengezinswoning.

Eenmaal dat aangenomen te hebben heb ik een modelbaan gemaakt achter een soort van kamertje met een schuin dak. Dus als ik wilde bouwen moest ik wachten tot mijn kinderen, die daar ook sliepen, naar bed gingen. Dus heel stilletjes sloop ik dan naar boven om met mijn treinbaan te spelen of te bouwen. Dat heeft heel lang geduurd tot waar ik nu woon. Nu al mijn kinderen de deur uit zijn heb ik de beschikking over een complete zolder waar ik letterlijk mijn lusten kan botvieren met mijn hobby. MODELTREINEN.

Ik heb daar een baan gebouwd van 3,75 m x 1,25 m, maar dan in een L vorm. De lange poot van de L is dus 3,75 x 1,25 m. De korte poot is 2,10 m x 0,90 m.

Ben op dit moment bezig daarmee en ben ook bezig op mijn vereniging met een grote Märklinbaan die oneindig uit te breiden is.

Intussen heb ik ook nog een modelbaantje gebouwd voor verzorgingshuis Quarijn voor de afdeling Beatrix en 2 minibaantjes wat ik nu overal laat zien, zowel op de open dagen van mijn vereniging als op beurzen.

 

Ik hoop dat u zo een indruk krijgt voor mijn passie voor modelspoor en modeltreinen.